هدف از پژوهش حاضر تعیین و شناسایی نگرش های بین نسلی پیرامون کارکردهای حمایتگری و فرزندآوری در خانواده بود. جامعه پژوهشی شامل کلیه دختر، مادران و مادربزرگ های 20 تا 70 ساله شهر تهران بودند روش پژوهش، کیفی و از نوع پدیدارشناسی بوده است. افراد مورد نظر پژوهش براساس منطق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. تعداد نمونه ها 22 نفر در سه گروه مادربزرگ ها (7 نفر)، مادران (8 نفر) و دختران (7 نفر) شرکت کردند که این تعداد از طریق اشباع نظری حاصل شد. ابزار اندازه گیری مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده که مدت زمان لازم برای انجام هر مصاحبه به طور میانگین 45 دقیقه بود و مصاحبه ضبط و سپس متن کامل مصاحبه پیاده سازی شده و بعد کدگذاری لازم با روش سه سطحی با کارشناسان انجام شد. پس از تجزیه و تحلیل مصاحبهها، دادهها در سه کد باز (63 کد)، محوری (12 کد) و انتخابی (2 کد) دستهبندی شدند که مجموعاً نگرش سه نسل در مورد فرزندآوری و حمایت گری را تشکیل دادند. نگرش فرزندآوری در 7 کد محوری مسائل فردی، ماهیت فرزند، هنجارهای ازدواج، هنجارهای خانوادگی، اعتقاد به جبرگرایی، ارزش های اجتماعی، ارزش های اقتصادی و باورهای دینی و در مورد حمایتگری در 5 کد محوری حمایت عاطفی- هیجانی، حمایت اطلاعاتی، حمایت ابرازی، حمایت طلبی و حمایت رفتاری دسته بندی شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نگرش های این سه نسل در برخی کدها تغییر نکرده است اما در برخی کدهای باز و محوری همچون تعداد فرزند، زمانبندی فرزندآوری، علاقه به حمایت عاطفی تغییرات چشمگیری صورت گرفته است