پژوهش حاضر با هدف مقایسه پدیداری مفهوم سازگاری زناشویی در دو نسل از زنان متأهل دهه 70 و 50 انجام گردید. بدین منظور رویکرد کیفی با روش پدیدار شناختی مورداستفاده قرار گرفت. جامعه آماری را در این پژوهش زنان متأهل دهه های 50 و 70 تشکیل داده اند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با 10 نفر از زنان متأهل دهه ی 50 و 10 نفر از زنان متأهل دهه ی 70 که تشکیل خانواده داده بودند و با روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند، جمع آوری گردید و سپس از طریق روش تحلیل مضمون، نسبت به تحلیل داده ها اقدام شد. نتایج داده ها در زمینه ازگاری زناشویی نشان داد که مفهوم سازگاری زناشویی ازنظر زنان دهه 50 و زنان دهه 70 چگونه است. همچنین، مشخص شد که جوهرۀ تجربه زنان متولد دهه 50 با جوهره تجربه زنان متولد 70 از مفهوم سازگاری زناشویی متفاوت است بهطوری که در تجربۀ زنان دهه 50 "احساس مسئولیت بیشتر زن برای دستیابی به سازگاری زناشویی" و در تجربه زنان متولد دهه 70، "تأکید بر نقش مکمل زن و مرد برای حصول به سازگاری" بهعنوان جوهرۀ تجربه آنان از مفهوم سازگاری زناشویی در نظر گرفته شده است