هدف از این مطالعه، بررسی تعیین نقش راهبردهای مقابله ای (هیجان محور و مساله محور) درپیش بینی بهزیستی روانشناختی در دوران کرونا در بین زنان و مردان شهر تهران بود. پژوهش حاضر با رویکرد کمی بوده است. بدین منظور 384 نفر از زنان و مردان بالای 18سال شهر تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.. از ملاک های ورود جهت انجام پژوهش می توان به مواردی چون: 1- افراد داوطلبانه این کار را انجام دهند، 2- حتما ساکن شهر تهران باشند، 3- بالای 18 سال سن داشته باشند، اشاره کرد. همچنین از پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس وفولکمن و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده های به دست امده به کمک روش رگرسیون کانونی تحلیل شد. همچنین نتایج رگرسیون کانونی نشان داد که این پژوهش دارای دو تابع است و راهبردهای مقابله ای مساله مداردر تابع اول، بهزیستی روانشناختی و تمام مولفه های زیرمجموعه آن را پیش بینی می کند و در تابع دوم راهبردهای مقابله ای هیجان مدار نمی تواند بهزیستی روانشناختی و مولفه های آن را پیش بینی کند و فقط قادر است 2 مولفه (تسلط بر محیط و هدفمندی در زندگی) را پیش بینی کند. از نتایج پژوهش می توان در آموزش سبک های مقابله و ارتقای بهزیستی روانشناختی بهره برد