هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تعارض زناشویی و ارتباط والد ـ کودک به شیوه آموزش گروهی بود. جامعه آماری مورد مطالعه، زوجهای شهر تهران بوده و تعداد 30 زوج از یکی از مراکز مشاوره شهر تهران به نام مرکز مشاوره "مهرگان" به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه تعارض زناشویی کانزاس (1985) و پرسشنامه رابطه والد ـ فرزند فاین و همکاران (1983) بوده است. در ابتدا دو پیش آزمون تعارض زناشویی و رابطه والد ـ فرزند از 30 زوج (نمونه) به عمل آمد. سپس 15 زوج از آنها در گروه آزمایش قرار گرفته و 15 زوج دیگر نیز در گروه کنترل قرار گرفتند. پس از آن 9 جلسۀ آموزش پروتکل زوج درمانی هیجان مدار روی گروه آزمایش انجام شد و در پایان جلسه از دو گروه آزمایش و کنترل، پس آزمون به عمل آمد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS و از طریق تحلیل کوواریانس انجام شد. یافتهها نشان دادند که سطح تعارض زناشویی پس از اتمام دورۀ آموزش در گروه آزمایش به شکل قابل توجهی کاهش یافت، همچنین ارتباط والد ـ کودک در گروه آزمایش پس از آموزش، افزایش چشمگیری داشت. چنین برمی آید که آموزش زوج درمانی هیجان مدار در این بررسی مؤثر بوده است؛ لذا توصیه میشود با توجه به اهمیت کیفیت روابط زناشویی و رابطه والدین با فرزندان و به منظور پیشگیری از آسیبهای عاطفی و رفتاری فرزندان مراکزی از جمله دفاتر مشاوره، رسانهها، و همچنین مراکزی که زیر نظر شهرداری فعالیت دارند به آموزش این مهارتها در قالب کارگاه اهتمام بیشتری ورزند