امروزه، یکی از علل مهم فروپاشی خانواده ها بی اطّلاعی از وظایف و حقوق متقابل زوجین و سستی در ادای آنهاست. از این رو، تقویت نهاد مقدّس خانواده، جز با شناخت و ادای حقوق و تکالیف اعضای آن محقق نخواهد شد. حقوق موجود در روابط خانوادگی شامل دو دسته ی حقوق مالی و حقوق غیرمالی است. حقوق غیرمالی حقوقی است که قابل تقویم به پول نباشند، همچون حق حسن معاشرت، حق مضاجعه، حق منع از اشتغال و موارد این چنینی، که بخشی از این حقوق مختصّ زوج، برخی مختصّ زوجه و برخی مشترک بین زوجین است. هدف این تحقیق، بررسی دخالت تقنینی و قضایی حکومت در روابط غیرمالی زوجین با تأکید بر رویه قضایی در حقوق ایران می باشد که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با روش کتابخانه ای انجام شد. تحلیل رویه های قضایی و نیز بررسی موارد در این تحقیق نشان می دهد که موضوعات مختلفی در باب حقوق غیر مالی زوجین، نشانگر این مساله است که عمل و پرونده هایی که دعواهای زناشویی را مطرح می کنند، قضات و دادگاه ها در جهت احقاق حقوق زوجین فارغ از جنسیت اقدام می کنند و آنها را به رسمیت می شناسند. اما در نهایت امر قوانین به گونه ای تنظیم شده است که زنان برای رسیدن به حقوق خود بایستی ادله و مستندات لازم را ارائه کنند تا بتوانند در مقابل قانون حرفی برای گفتن داشته باشند؛ چرا که مبانی مفروض قانونی و حقوقی در جهت تمایل و گرایش بیشتر به حق محور بودن مردان و تکلیف محور بودن زنان است