این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش سبک زندگی اسلامی، بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زنان شهرری است. روش: این پژوهش شبه آزمایشی، از نوع پیش¬آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه¬ی آماری این مطالعه را کلیه¬ی زنان متأهل شهرری در سال 98 تشکیل داده¬اند. نمونه پژوهش 30 نفر بود. افراد به روش غیرتصادفی در دسترس در دو گروه کنترل (15نفر) و گروه آزمایش (15نفر) قرار گرفتند. متغیر مستقل، آموزش گروهی سبک زندگی اسلامی بود که در 8 جلسه روی گروه آزمایش انجام شد. در گروه کنترل نیز که شامل (15نفر) بود هیچ مداخله¬ای صورت نگرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه¬ی سبک زندگی زوجین با رویکرد اسلامی (ILSQ) و پرسشنامه¬ی صمیمیت زوجین اولیاء و همکاران بود. داده¬ها با استفاده از نرم¬افزار spss و با آزمون من ویتنی و ویل کاکسون تجزیه و تحلیل شد. آموزش سبک زندگی اسلامی بر افزایش سازگاری زناشویی موثر است ولی بر افزایش صمیمیت زناشویی زنان تاثیرگذار نمی¬باشد. آموزش سبک زندگی اسلامی، سازگاری زناشویی را افزایش می¬دهد ولی تاثیری بر افزایش صمیمیت زناشویی زنان ندارد
هدف پژوهش حاضر رائه الگوی سبک زندگی اسلامی مبتنی بر تجارب زیسته زوجین رضایتمند مذهبی بود. این تحقیق به روش داده بنیاد با رویکرد نظریه زمینه ای استراوس و کوربین به منظور ارائه مدل پارادایمی، برمبنای مصاحبه های نیمه ساختاریافته تدوین شد. مصاحبه شوندگان 11 نفر خانم و3 نفر آقا، در فاصله سنی 29- 57 سال، با مدت زمان ازدواج حداقل 10 سال و حداکثر 29 سال بودند. پژوهش با 14مصاحبه به اشباع رسید، 267 گزاره معنادار حاصل آن بود. در مجموع این گزاره ها ذیل 77 کد باز، 14 کد محوری و 4 کد انتخابی شناسایی شد. شاخص های سبک زندگی اسلامی در زوجین رضایتمند مذهبی؛ از خود کنترلی، انتخاب احسن؛ روابط تکریم بخش، مصارف اقتصادی نظام مند، مصارف فرهنگی منتج شد. عوامل زمینه ساز سبک زندگی اسلامی مشتمل بر مقوله های گرایشات اعتقادی ومذهبی، خدا محوری و پرورش ارزش های اخلاقی مبتنی بر مذهب بود. سه مقوله ساختار خانوادگی منسجم، روابط بین شخصی موثر همسران با هم و هم جهتی نظام ارزشی، اعتقادی و ساختاری همسران با یکدیگر؛ راهبرد های تحقق سبک زندگی اسلامی شد. مقوله توسعه شخصی، خانوادگی و اجتماعی و مقوله تحقق احساس امنیت و آرامش؛ پیامدهای سبک زندگی اسلامی در زوجین رضایتمند مذهبی بود. با توجه به تجربه زیسته زوجین رضایتمند مذهبی الگوئی از سبک زندگی اسلامی برای رشد و تعالی خانواده و تداوم توام با رضایت در نهایت حرکت جامعه به سوی حیات طیبه ارائه شد
تعیین نقش سبک زندگی اسلامی در ثبات ازدواج و احساس مثبت نسبت به همسر، با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیلگر صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی(گروه مورد مطالعه: زنان متأهل شهر قم) (1399) / جبرییل زاده ، رضیه، نویسنده
تعیین نقش سبک زندگی اسلامی در ثبات ازدواج و احساس مثبت نسبت به همسر، با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیلگر صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی(گروه مورد مطالعه: زنان متأهل شهر قم)
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش سبک زندگی اسلامی در ثبات ازدواج و احساس مثبت نسبت به همسر، با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیل گر صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی در زنان شهر قم بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و از طریق تجزیه‌وتحلیل رگرسیون و روش ورود داده‌ها در رگرسیون، روش رگرسیون تعدیلی بود. جامعه آماری این پژوهش،کلیه زنان متأهل شهر قم بودند و 201 نفر به‌صورت تصادفی به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های سبک زندگی اسلامی کاویانی (1388)، پرسشنامه شاخص بی‌ثباتی ازدواج جان ان. ادواردز، دیوید آر، آلن بوث (1987)، پرسشنامه احساسات مثبت نسبت به همسر کی. دانیل الری، فرانسیس فینچام، و هیلری ترکویتز(1975)، پرسشنامه ادراک انصاف در روابط زناشویی هتفیلد و همکاران (2013)، پرسشنامه تعهد زناشویی آدامس و جونز (1997)، صمیمیت زناشویی آسوده و تیموری (1387)، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) استفاده شد. همچنین برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از روش تحلیل همبستگی و رگرسیون تعدیلی استفاده شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که رابطه بین سبک زندگی اسلامی و احساس مثبت نسبت به همسر معنادار است و سبک زندگی اسلامی 6 درصد از نمره احساس مثبت به همسر را پیش‌بینی می‌کند. همچنین رابطه بین سبک زندگی اسلامی و ثبات ازدواج معنادار است و 5 درصد از نمره ثبات ازدواج توسط سبک زندگی اسلامی پیش‌بینی می‌شود. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده در این پژوهش مشخص شد که از بین متغیرهای تعدیلگر تعهد زناشویی، صمیمیت زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و سازگاری زناشویی در رابطه‌ی بین سبک زندگی اسلامی و احساس مثبت نسبت به همسر و ثبات ازدواج، فقط سازگاری زناشویی به‌عنوان متغیر تعدیلگر در رابطه سبک زندگی اسلامی و ثبات ازدواج تأثیرگذار بوده و 1 درصد از نمره ثبات ازدواج توسط اثر تعدیل‌کننده سازگاری زناشویی تبیین می‌شود
مصرف در سبک زندگی زنان متأهل و مقایسه آن با مصرف در سبک زندگی مطلوب اسلامی در جامعه امروز ایران (مبتنی بر کتاب مفاتیح الحیات) (1396) / برندیشه ، طاهره، نویسنده
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
