رضایتمندی زناشویی، خوش¬بینی و عواملی که موجب دوام و بقای پیوندهای زناشویی می¬شوند، بسیار حائز اهمّیت هستند. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزشهای مبتنی بر روانشناسی مثبتگرا با رویکرد اسلامی بر افزایش خوشبینی و رضایتمندی زناشویی در زوجهای ناسازگار انجام شد. روش نمونهگیری بدین¬گونه انجام شد که یک کلینیک از بین کلینیکهای شهر تهران به صورت در دسترس انتخاب گردید سپس40 نفر از افرادی که در دو پرسشنامهی رضایت زناشویی انریچ و خوشبینی پترسون نمرات پایینی کسب کرده بودند، به عنوان نمونهی تحقیق انتخاب و وارد پژوهش شدند. این40 نفر نمونهی آماری پژوهش، به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفره¬ی کنترل و آزمایش تقسیم شدند. ابزارهای استفاده شده در این تحقیق شامل پرسشنامهی رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامهی خوشبینی پترسون (ASQ) میباشد. پروتکل آموزش¬های مبتنی بر روان¬شناسی مثبت¬گرا با رویکرد اسلامی طیّ 10 جلسه¬ی 120 دقیقه¬ای، هفته¬ای یک بار بر روی گروه آزمایش اجرا شد. طرح پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل صورت گرفت و برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیّره (MANCOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزشهای مبتنی بر روانشناسی مثبت¬¬گرا با رویکرد اسلامی، منجر به افزایش رضایتمندی زناشویی و خوشبینی در زوجهای ناسازگار گروه نمونه شده است
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
