هدف از حیل شرعی در فقه اسلامی راه کاری برای برون رفت از تناقض و تضاد بین احکام و قوانین از یکسو و تنظیم و تنسیق نحن ما فیه در زمان منازعه است، در جوامع کنونی با توجه به اینکه نحوه عملیات بانکی و بانکداری که یکی از مسائل مهم اقتصادی می باشد، نظام بانکداری اسلامی در مواجهه با ربا برخی از تناقضات و تضادها را آشکار ساخته که باید برای این مهم چاره جویی نمود. لذا پیشنهاد حاضر با هدف مطالعه حیل شرعی ربا در نظام بانکداری و علت مشروعیت و یا عدم مشروعیت آن از منظر امام خمینی (ره) و شهید صدر را با توجه به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از کتب و مقالات معتبر در این زمینه؛ بررسی می نماید. پیش فرض این پیشنهاد این است که، یکی از دستاوردهای اصلی شهید صدر در این زمینه نظریه کلی، «بانکداری بدون ربا» بود، اما ایشان همکاری ربوی با کافر ذمی و گرفتن زیادی از وی را جایز می دانند؛ همچنین امام خمینی(ره) نیز علاوه و بر تایید این نظر برخی از عقود اسلامی را به جای عقود ربوی پیشنهاد می دهند اما دقت در محل مصرف را نیز توصیه نموده اند،که بیشتر بانکهای اسلامی آن را نپذیرفتند و به کار نمی برند