دین‌پذیری مسئولانه، پذیرش ارادی دین و انجام تکالیف و آداب شرعی، بر اساس شناخت درونی از ارزش‌های دینی به همراه پذیرش پیامدها و تعهدات دینداری است. از این¬رو هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی دین-پذیری مسئولانه مبتنی بر ادراک نوجوانان از تربیت دینی خانواده است. پژوهش حاضر از لحاظ روش¬شناسی از نوع کیفی و با رویکرد داده بنیاد و با نمونه¬گیری هدفمند و دردسترس انجام شده است، و داده¬ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع¬آوری شده¬اند. جامعه مورد پژوهش را نوجوانان دختر و پسر با محدوده سنی 18 تا 23 سال تشکیل داده¬اند، که داده¬ها در مصاحبه دهم به اشباع رسیده¬اند. تحلیل حاصل از داده¬های بدست آمده به شناسایی72 کد باز و 15 کد محوری و3 کد انتخابی منجر شده است. با توجه به تحلیل¬های صورت گرفته کدهای انتخابی شناسایی شده شامل سه گزاره پدیده محوری دین پذیری مسئولانه: پرورش عاملیت و انتخابگری، عامل زمینه ساز پرورش عاملیت و انتخابگری: نگرش و سبک والدگری مسئولانه و راهبردهای پرورش عاملیت و انتخابگری: پیوندهای تربیت دینی است. کد انتخابی پدیده محوری دین پذیری مسئولانه: پرورش عاملیت و انتخابگری شامل بستر سازی کنشگری فعال در نوجوان، پرورش روحیه مسئولیت‌پذیری در نوجوان و بستر سازی شناخت آگاهانه از دین در نوجوان و کد انتخابی عامل زمینه ساز پرورش عاملیت و انتخابگری: نگرش و سبک والدگری مسئولانه شامل توجه به اراده و انتخابگری انسان در تربیت فرزند، نمود اندیشه دینی در رفتار و سبک والدین، صرف وقت و برقراری رابطه حسنه با فرزند، تاکید والدین به انجام واجبات، توجه به ویژ‌گی‌های دوره نوجوانی در ارتباط با فرزند، توجه به نقش زمینه‌های خانوادگی بر فضای تربیتی و همیاری و کمک به فرزند در راستای آسان‌سازی انجام اعمال دینی و کد انتخابی راهبردهای پرورش عاملیت و انتخابگری: پیوندهای تربیت دینی شامل ایجاد محیط متناسب با تربیت دینی، ایجاد بستر تربیتی از طریق به‌کارگیری ابزار متناسب، ایجاد گرایش به ارزش‌های دینی، شکل‌گیری روابط انسانی بر اساس ارزش‌های دینی و آموزش معارف دینی است. براساس یافته¬های پژوهش نگرش سبک والدگری مسئولانه به عنوان عامل زمینه ساز پرورش عاملیت و انتخابگری و همچنین ایجاد پیوندهای دینی به عنوان راهبردهای پروش عاملیت و انتخابگری سبب پرورش عاملیت و انتخابگری شده است که پیامد حاصل از آن پذیرش مسئولانه دین توسط فرزند می¬باشد.با استفاده از این یافته¬ها می¬توان جلسات آموزشی خانواده جهت شناخت روش¬های مناسب تربیت دینی توسط والدین در جهت پذیرش مسئولانه دین توسط فرزندانشان برگزار نمود
یکی از مؤثرترین عوامل در هویت دینی فرزندان، خانواده است. لذا برای تربیت نسلی جوان با هویتی دینی، لزوم توجه به خانواده و سبک تربیتی آن اهمیت پیدا می‌کند؛ ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل مفهومی تربیت دینی خانواده های مذهبی مبتنی بر تجارب زیسته والدین دارای دختر نوجوان با هویت دینی بود. پژوهش حاضر، کیفی و از نوع نظام¬مند نظریه داده بنیاد است. جمعیت موردمطالعه، والدین دارای حداقل یک فرزند دختر دانشجو با هویت دینی بود که بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند و رعایت سایر معیارهای ورود، برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و عمیق، گردآوری شد و اشباع نظری در مصاحبه هجدم محقق شد. داده‌های حاصل از مصاحبه، با بهره‌گیری از روش تحلیل مقایسه مداوم استراوس و کوربین در سه مرحله (کدگذاری باز، محوری و انتخابی)، تجزیه‌و‌تحلیل شدند. در تحلیل یافته‌ها 5 کد انتخابی «رشد در بستر دینی؛ نگرش‌ها و سبک والدگری مسئولانه دینی؛ تدارک بافت تربیت دینی؛ برساخت سبک زندگی دینی – اسلامی؛ و تحقق حیات طیبه» حاصل شد. نتایج پژوهش حاضر علاوه بر افزایش بینش و آگاهی نسبت به بسترهای ایجاد هویت دینی در نوجوانان، می‌تواند به خانواده‌هایی که دغدغه تربیت دینی دارند رهنمودهای مثبتی ارائه دهد
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
