پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خوش‌بینی علمی، صفات شخصیتی و خودآگاهی در پیش‌بینی هوش معنوی دانشجویان غیرانتفاعی رفاه صورت گرفت. طرح پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیش-بین بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دانشگاه غیرانتفاعی رفاه به تعداد800 نفردر سال تحصیلی 1403، گروه نمونه موردمطالعه را 250 نفر از دانشجویان غیرانتفاعی رفاه تشکیل دادند که به روش نمونه¬گیری تصادفی- طبقه‌ای غیرنسبی انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه خوش‌بینی علمی شانن موران و همکاران (2012)، پرسشنامه خودآگاهی کوپر (1997)، مقیاس هوش معنوی (مهرانی و همکاران، 1398) و پرسشنامه شخصیتی نئو فرم کوتاه استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که خوش¬بینی علمی (018/0 p= و 94/16F=) و خودآگاهی (014/0 p= و 36/4F=) می¬توانند به‌طور مثبت و معنی داری هوش معنوی را در دانشجویان پیش¬بینی کنند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که پیش¬بینی هوش معنوی دانشجویان براساس مؤلفه¬های صفات شخصیتی معنادار (016/0 p= و 34/42F=) بود. صفات شخصیتی گشودگی (014/0 p= و34/0β=)، سازگاری (003/0 p= و 48/0β=) و وظیفه‌شناسی (005/0 p= و 47/0β=) توانستند به‌طور مثبت و معناداری هوش معنوی را در دانشجویان پیش¬بینی کنند. این در حالی است ¬که صفت شخصیتی روان¬رنجوری (013/0 p= و 38/0-β=) قادر می¬باشد به‌طور منفی و معناداری هوش معنوی را در دانشجویان پیش¬بینی می¬کند. بنابراین، پیشنهاد می¬شود مداخلات روانشناختی مبتنی بر بهبود خوش¬بینی علمی، خودآگاهی، سازگاری و وظیفه‌شناسی و کاهش روان¬رنجوری در جهت تقویت هوش معنوی در دانشجویان فراهم گردد
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
