توسعه روز افزون فضای سایبر و استفاده از فن‌آوری‌های ارتباطات و اطلاعات نقش موثری در تولید، انتشار و انتقال اطلاعات داشته و سطح دسترسی به محتوای برخط را برای آحاد جامعه فراهم ساخته است. از این رو فضای مجازی به عنوان یک ابزار توانمند‌ساز قابلیت ترویج آزادی‌های اساسی همچون آزادی بیان و یا آزادی دسترسی به اطلاعات را فراهم آورده، اما در عین حال، شرایطی را فراهم می‌سازد تا در آن حقوق افراد نقض یا محدود گردد. در این میان حقوق کودکان به عنوان آسیب‌پذیرترین قشر جامعه معمولا مورد تعرض یا سوء استفاده قرار می‌گیرد. وجه بسیار مهم قضیه آن است که کودکان، خود به عنوان بازیگران خشونت، به زورگویی یا آزار و اذیت دیگران بپردازند ویا سرگرم بازی‌هایی شوند که بر رشد ذهنی آنها تأثیر منفی دارد و یا به تولید مطالب جنسی اقدام و آن را به دیگران ارسال کنند. در دنیای معاصر کودکان زمان زیادی را برای فعالیت‌های آموزشی، تفریحی و سرگرمی در اینترنت و فضای مجازی سپری می‌کنند. در این فضا با توجه به گستردگی دامنه آن، مخفی بودن هویت کاربران، سرعت بالای انتقال اخبار و اطلاعات کاربران به خصوص کودکان با خطرات خاصی تهدید می‌شوند. از جمله این خطرات می‌توان به شکارچیان اینترنتی، سارقان اینترنتی، سوء استفاده کنندگان و حتی قاتلان اینترنتی که افراد را قربانی اهداف خود قرار می‌دهند اشاره کرد. چرا که دغدغه اصلی در این پژوهش این است کودکان در فضای مجازی امنیت داشته باشند و مورد خشونت قرار نگیرند و به حقوق آنان چه در ایران و چه در اسناد بین‌الملل توجه ویژه شود و در صورت بزهدیدگی و بزهکاری کودکان در فضای مجازی از آنان به درستی حمایت شود از این رو به نظر می‌رسد با توجه به مبانی حقوقی که کودکان در حقوق ایران و اسناد بین‌الملل از آن برخوردارند باید این حق آنان از سوی دولت‌ها و سایر نهادهای دولتی و مدنی و سایر متولیان امور کودکان مورد حمایت و صیانت ویژه قرار گیرد
محیط دیجیتال به بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی روزمره و تعاملات کودکان تبدیل شده است. همراه با رشد فناوری و استفاده کودکان از محیط دیجیتال، مخاطره‌ها و مزایای مرتبط با آن نیز تکامل و گسترش می‌یابد. کودکان امروزی متناسب با زمانی‌که در فضای مجازی سپری می‌کنند، بیشتر با خطر نقض حریم خصوصی روبرو هستند، بیشتر در معرض محتواهای نفرت‌انگیز، مضر یا توهین‌آمیز قرار دارند و احتمالاً بیش از پیش مورد تبلیغات هدفمند تجاری قرار می‌گیرند. این مسائل سیاست‌گذاران را بر آن می‌دارد که با وضع قوانین و مقررات پاسخگوی نیازها و آسیب‌پذیری‌های خاص کودکان در این زمینه باشند. اگر چه در فضای حقوق کودک به صورت عام، کنوانسیون‌های بین‌المللی و قوانین و مقررات داخلی در دسترس است، با این حال سرعت تحولات فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی و تاثیر بنیادین آن بر تغییر سبک زندگی از یک سو و ویژگی‌های و اقتضائات کودکان و نوجوانان از سوی دیگر، جامعه را ملزم می‌سازد تا متناسب با گسترش و تحولات این فناوری و اقتضائات کودکان، بستر تعامل آنها با این فناوری را به صورت خاص در قالب چارچوب‌های مدنی و قانونی، مورد بازبینی و تنظیم‌گری مجدد قرار دهد. برای رسیدن به الگویی جامع برای حمایت قانونی ضرورت دارد در گام نخست شناخت مناسبی از مخاطرات پیش‌روی کودکان آنلاین داشته باشیم تا متناسب با این مخاطرات بتوان حمایتهای قانونی موثری را طراحی نمود. سازمان توسعه و همکاری اقتصادی در سال 2011 تلاش نمود تا با دسته‌بندی گسترده مخاطرات پیش‌روی کودکان آنلاین یک نوع‌شناسی از این مخاطرات ارایه دهد. با این حال از آن زمان به بعد فناوری دیجیتال و اینترنت به طور قابل توجهی تغییر کرده، مخاطراتی که قبلا وجود داشته، تکامل یافته و مخاطرات جدیدی ظهور کرده‌اند. لذا این دسته‌بندی مجددا توسط OECD در سال 2021 مورد بازنگری قرار گرفت. این پژوهش با بهره‌گیری از نسخه بازنگری شده سال 2021 سعی خواهد نمود تا یک مدل مرجع مخاطرات ارایه نموده و با الگوبرداری از حمایتهای قانونی وضع شده در کشورهای توسعه یافته و دسته‌بندی موضوعی قوانین داخلی، تداخلات و خلاء‌های قوانین جاری کشور را با نیاز منبعث از مخاطرات بررسی نموده و پس از شناسایی خلاء‌های مذکور، پیشنهاداتی را در قالب نقشه راه برای قانون گذار طراحی نماید. یافته‌های این پژوهش الگویی از مخاطرات به قانون‌گذار ارایه داده که می‌تواند حقوق اساسی کودک و تخلفات و جرایمی که توسط کودک یا دیگران بر علیه کودک در فضای مجازی واقع می‌گردد، را شفاف سازد. همچنین این پژوهش توصیه‌هایی را منبعث از مرور تجربیات سایر کشورهای توسعه یافته در وضع حمایتهای قانونی استخراج و به قانون‌گذار جهت طراحی اثربخش قوانین و مقررات موضوعه، پیشنهاد نموده است
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
