هدف ما در این تحقیق بررسی مقایسه تطبیقی تفاوت‌های ماهوی تربیت فطرت‌گرا باتربیت طبیعت‌گرا با بررسی و تحلیل محتوایی آیات، احادیث و نگاه اندیشمندان اسلامی و غربی معاصر برای تعالی فرهنگ اسلامی و به فعلیت درآوردن استعدادهای کودکان در نظام آموزش پرورش می‌باشد ما در این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از داده‌های اسنادی کتابخانه‌ای از طریق سایت‌ها (تارنما) بدون جانب‌داری و سوگیری با تحلیل داده‌ها از روش چهارمرحله‌ای جرج بردی توصیف، تفسیر، هم‌جواری و مقایسه‌ای به موضوع پرداخته بعد از تجزیه‌وتحلیل دیدگاه‌های مختلف صاحب‌نظران بدون نیاز رد یا اثبات نظریات آنان به این نتیجه رسیدیم که هر دو دیدگاه اسلامی و غربی به اهمیت و نقش کلیدی و کاربردی تربیت اذعان و تأکید داشته‌اند ولیکن از نظر روش، ماهیت و اهداف تربیت با یکدیگر اختلاف‌نظر و تمایز داشتند. یکی از تفاوت‌های فطرت و طبیعت این است فطرت نحوه هستی انسان و بر مبنای خدامحوری بوده و مرتبه وجودی آن بالاتر از طبیعت می‌باشد. طبیعت علاوه بر انسان در امور نباتات و جمادات هم کاربرد دارد؛ ولی فطرت درونی و در امور ادراکی و ارادی انسان‌ها بکار می‌رود هر دو از الطاف رحمت الهی برای بقا و ادامه حیات مخلوقات لازم و ملزوم و مکمل یکدیگر هستند
