این تحقیق، به روش کیفی با هدف بررسی احساس حقارت در بین زنان مطلقه شهر تهران.انجام شده است. در این پژوهش از 34 زن مطلقه در دایره سنی 21 تا 58 سال که در پرسشنامه نمره بالاتر از 42 را کسب کرده اند، مصاحبه انجام شده است.گزاره های بدست امده، شامل 5 مضمون اصلی و 23 مضمون فرعی و یک مضمون هسته ای است. مضامین فرعی بدست امده شامل تحصیلات پدر ومادر، سطح فرهنگ خانواده، فشارهای اقتصادی، ابتلا به مواد مخدر یا مشروبات الکلی، فقدان والدین مقتدر، بیماری والدین، کنترل افراطی خانواده و جبران افراطی خانواده، رفتارهای معیوب اعضای خانواده، رفتارهای معیوب دیگران، کینه، خشم، پشیمانی، خودمتهم سازی، کناره جویی، ناچیزشماری، بهانه جویی، پرخاشگری، عدم ارضای نیازهای روانی از سوی والدین، عدم مهارت حل مسئله و تغییر حضانت فرزند، ترس از قضاوت های دیگران، مضامین اصلی اعم از زندگی قدرت طلبی و برتری جویی، روابط بین فردی ضعیف، تمایلات محافظتی و احساس نابسندگی و ناایمنی و مضون هسته ای این پژوهش با توجه به سوال پژوهش تحت عنوان احساس حقارت است. با توجه به گزاره های بدست امده، پژوهش حاضر شامل سه سنخ، سنخ اول زنان مطلقه کمتر از 30 سال؛ سنخ دوم، زنان مطلقه بین 30 تا 50 سال؛ سنخ سوم: زنان مطلقه بالای 50 سال است. در هر یک از این سنخ ها برخی عوامل زمینه ساز نسبت به سنخ دیگر پررنگ تر است. در سنخ اول کنترل و جبران افراطی خانواده، رفتارهای معیوب خانواده و دیگران، ارتباط با جنس مخالف از طریق فضای مجازی در سنخ دوم تغییر حضانت فرزند، ارتباط با جنس مخالف و شکل گیری ازدواج موقت، عدم حل مسئله، استفاده از مواد و مشروبات الکلی و در سنخ سوم: کینه، خشم، پرخاشگری و پشیمانی بدست امده است
