این پژوهش با هدف ارتباط سواد برنامه درسی معلمان با خودکارآمدی آنان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی انجام شد. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش معلمان و دانش آموزان مقطع ششم ابتدایی تهران منطقه 14 بود. از بین مدارس مقطع ابتدایی این منطقه تعداد 33 معلم پایه ششم و 160 دانش آموز پایه ششم از طریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه‌های سواد برنامه درسی عباباف و همکاران (1392)، خودکارآمدی معلمان شوارز و همکاران (1999)، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان محمدی و همکاران (1394) جهت سنجش متغیرهای پژوهش استفاده شد. برای توصیف متغیرهای پژوهش از شاخص‌های آمار توصیفی و برای بررسی پرسش‌های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد؛ سواد برنامه درسی معلمان 7/18 درصد از خودکارآمدی معلمان را به طور معنی دار(p<0/001)پیش‌بینی می‌کند. خودکارآمدی معلمان 2/11 درصد از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را به طور معنی دار(p<0/001) پیش‌بینی می کند، بدین ترتیب میزان سطح معنی‌داری در سه متغیر سواد برنامه‌ریزی معلمان، خودکارآمدی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان کمتر از پنج صدم بود. سواد برنامه درسی معلمان به تنهایی نمی‌تواند پیش‌بینی‌کننده قوی برای پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان باشد. علاوه بر این نتایج نشان‌دهنده پیچیدگی عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی است و تأکید بر این نکته دارد که تنها یک عامل نمی‌تواند به طور کامل موفقیت تحصیلی را تضمین کند. همچنین نتایج نشان‌دهنده اهمیت توجه به خودکارآمدی معلمان و نقش آن در بهبود کیفیت آموزش و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان بود
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
