پژوهش حاضر با هدف شناسایی ابعاد نقش فضای مجازی در میزان استرس ادراک شده ناشی از بحران اجتماعی انجام شد. به دلیل تناسب بیشتر با هدف پژوهش، روش کیفی از نوع پدیدارشناسی انتخاب گردید. مشارکت¬کنندگان 11 نفر از افراد بالای 18 سال، در مناطقی از شهر تهران، در سال 1402 که عضو شبکه¬های اجتماعی بودند و از فضای مجازی استفاده می¬کردند، به روش نمونه¬گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار جمع¬آوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختار¬یافته، و با روش تحلیل هفت مرحله¬ای کلایزی تحلیل شد. در نهایت پنج مقوله اصلی مولفه¬های استرس شامل مولفه¬های فیزیولوژیکی، شناختی، رفتاری، اجتماعی و روانشناختی و مولفه¬های فرعی آن و همچنین هفت مولفه¬ اصلی فرصت¬های فضای مجازی شامل فعالیت¬های اقتصادی، فرصت¬های رشد و ارتقا، سرعت در تبادل اطلاعات، امکان عبور از مرزهای جغرافیایی و برقراری ارتباط، سرگرم¬کننده، کنترل استرس، تولید محتوا و مولفه¬های فرعی آن، و نه مولفه اصلی تهدیدهای فضای مجازی شامل بی¬اعتمادی، شایعه¬پراکنی، اتلاف وقت، اعتیاد اینترنتی، تقلید و چشم و هم¬چشمی، کاهش روابط و تعاملات خانوادگی، آسیب¬های تربیتی، چالش¬های عقیدتی و فرهنگی، استرس¬زا و مولفه¬های فرعی آن شناسایی شد. با توجه به یافته¬های پژوهش حاضر، شناسایی فرصت¬ها و تهدیدهای فضای مجازی، مضامین مهمی برای آموزش و آگاه¬سازی و فرهنگ¬سازی در جامعه در راستای کاهش تهدیدهای استفاده از فضای مجازی و شبکه¬های اجتماعی دارد