پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش الگوی فرزند پروری اخلاق محور بر خودکارآمدی والدین و کیفیت ارتباط والد-فرزندی انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل و مطالعه پیگیری یک ماهه بود.جامعه آماری شامل والدینی بود که فرزندان آن ها در گروه سنی9-11 سال و در مدرسه خدیجه کبری منطقه 3 در حال تحصیل بودند که با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس با توجه به ملاک های پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10نفر) و کنترل(10 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 11 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش الگوی فرزند پروری اخلاق محور قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل در فهرست انتظار بودند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه خودکارآمدی برکلی و پرسشنامه والد-فرزندی پیانتا بود. در ابتدا تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش به وسیله روش آماری نرم افزارspss)) دسته بندی ، توصیف و برای تحلیل فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر برای بررسی مداخلات استفاده شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که بین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل در پیش آزمون، پس آزمون و پیگری در دو متغیر خودکارآمدی والدین و کیفیت ارتباط والد-فرزندی تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج یافته های این پژوهش کارایی آموزش الگوی فرزندپروری اخلاق محور را در ارتباط با خودکارآمدی والدین و کیفیت ارتباط والد-فرزندی نشان می دهد و بنابراین پیشنهاد میشود روانشناسان و درمانگران از این روش جهت افزایش خودکارآمدی والدین و کیفیت ارتباط والد-فرزندی استفاده نمایند