کودکان به عنوان مخاطبان حق سلامت و نسل آینده هر جامعهای، برای دسترسی به حق خود در وهلهی اول نیازمند حمایت والدین و در وهلهی دوم نیازمند حمایت دولت هستند. از آنجا که حق کودک بر سلامت حقی فراگیر است، لذا از زمان تولد و حتی پیش از آن با چالشهای متفاوتی روبهرو است. یکی از چالشهایی که حق سلامت کودک آینده را در معرض خطر قرار میدهد ازدواج و فرزندآوری افرادی است که مبتلا به بیماریهای ژنتیکی و یا مسری قابل انتقال به کودک هستند، چرا که امروزه تحقیقات و مطالعات علمی مبین این واقعیت است که بسیاری از معلولیتها و ناهنجاریهای جسمی و روحی ریشه در دوران پیش از تولد دارد و سلامت کودک در این دوران تا حد بسیاری به شرایط جسمی والدین بستگی دارد. از این جهت بحث حق سلامت کودک بالقوه و به دنبال آن کودک آینده در ازدواجهای مخاطرهآمیز دارای چنان اهمیتی است که قانونگذار در خصوص آن با دیدگاه پیشگیرانه قاعده وضع نموده است. بررسی اجمالی پژوهش حاضر مبین وجود قواعد پیشگیرانه در دوران پیش از ازدواج، پیش از بارداری، بارداری و پس از آن در ازدواجهای مخاطرهآمیز است و همچنین بیانگر میزان تطابق نظام فقهی و حقوقی ایران با اسناد اتحادیه اروپا و اسناد بینالمللی در این زمینه می¬باشد