خانواده به عنوان اولین و مهمترین رکن اجتماع که زوجین در آن با وظایف و مسئولیت های متعددی روبهرو هستند،باید در جایگاهی باشد که اعضای آن احساس آرامش و امنیت در آن کنند. زمانی که خانواده ای دچار چالشهایی درونی میشود ،در بعضی موارد قانون به کمک اعضای آن می آید،تا مشکل را برطرف سازد. عارض شدن اختلال روانی بر یکی از زوجین یا هر دو می تواند طرف مقابل یا حتی فرزندان را به سختی ها و مشقت هایی بکشاند، چه این اختلال در حد جنون باشد یا کمتر از آن باشد. میدانیم قانون مدنی در ماده 1121 بیان می دارد: ((جنون هر یک از زوجین به شرط استقرار اعم از اینکه مستمر یا ادواری باشد برای طرف مقابل موجب حق فسخ ازدواج است.)) بنابراین شاهد دفاع قانون از طرف مقابل مجنون هستیم. در قانون به درستی سخن از اختلال های روانی دیگر نشده است و به نظر می رسد در این مورد سکوت شده است و وضعیت اعضای خانواده به خصوص زوجین در مواجهه با این اختلالات و وضعیت حقوق و تکالیف آنها به درستی مشخص نشده است. بنابراین ناچارا به سراغ رویه قضایی و فقه و روانشناسی میرویم تا به نتیجه گیری دلخواه برسیم