تعیین نقش سبک زندگی اسلامی در ثبات ازدواج و احساس مثبت نسبت به همسر، با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیلگر صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی(گروه مورد مطالعه: زنان متأهل شهر قم) (1399) / جبرییل زاده ، رضیه، نویسنده
تعیین نقش سبک زندگی اسلامی در ثبات ازدواج و احساس مثبت نسبت به همسر، با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیلگر صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی(گروه مورد مطالعه: زنان متأهل شهر قم)
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش سبک زندگی اسلامی در ثبات ازدواج و احساس مثبت نسبت به همسر، با در نظر گرفتن متغیرهای تعدیل گر صمیمیت زناشویی، سازگاری زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و تعهد زناشویی در زنان شهر قم بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و از طریق تجزیهوتحلیل رگرسیون و روش ورود دادهها در رگرسیون، روش رگرسیون تعدیلی بود. جامعه آماری این پژوهش،کلیه زنان متأهل شهر قم بودند و 201 نفر بهصورت تصادفی بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای سبک زندگی اسلامی کاویانی (1388)، پرسشنامه شاخص بیثباتی ازدواج جان ان. ادواردز، دیوید آر، آلن بوث (1987)، پرسشنامه احساسات مثبت نسبت به همسر کی. دانیل الری، فرانسیس فینچام، و هیلری ترکویتز(1975)، پرسشنامه ادراک انصاف در روابط زناشویی هتفیلد و همکاران (2013)، پرسشنامه تعهد زناشویی آدامس و جونز (1997)، صمیمیت زناشویی آسوده و تیموری (1387)، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) استفاده شد. همچنین برای بررسی فرضیههای پژوهش از روش تحلیل همبستگی و رگرسیون تعدیلی استفاده شد و دادهها با استفاده از نرمافزار آماری spss تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که رابطه بین سبک زندگی اسلامی و احساس مثبت نسبت به همسر معنادار است و سبک زندگی اسلامی 6 درصد از نمره احساس مثبت به همسر را پیشبینی میکند. همچنین رابطه بین سبک زندگی اسلامی و ثبات ازدواج معنادار است و 5 درصد از نمره ثبات ازدواج توسط سبک زندگی اسلامی پیشبینی میشود. با توجه به نتایج بهدستآمده در این پژوهش مشخص شد که از بین متغیرهای تعدیلگر تعهد زناشویی، صمیمیت زناشویی، ادراک انصاف زناشویی و سازگاری زناشویی در رابطهی بین سبک زندگی اسلامی و احساس مثبت نسبت به همسر و ثبات ازدواج، فقط سازگاری زناشویی بهعنوان متغیر تعدیلگر در رابطه سبک زندگی اسلامی و ثبات ازدواج تأثیرگذار بوده و 1 درصد از نمره ثبات ازدواج توسط اثر تعدیلکننده سازگاری زناشویی تبیین میشود