در این پژوهش اثر مهارت¬های حل تعارض مبتنی بر نظریه¬ گاتمن، بر ارتقای صمیمیت و کاهش تحریک¬پذیری زوجین دارای تعارض بررسی شده است. روش این تحقیق نیمه¬آزمایشی با طرح پیش¬آزمون – پس¬آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه¬ زنان متأهل و دارای تعارض مراجعه کننده به سرای محله¬ شاهد واقع در منطقه¬ هفت شهر تهران است که با استفاده از روش نمونه¬گیری در دسترس30 نفر به عنوان نمونه¬ پژوهش انتخاب و به¬صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه15 نفر) جایگزین شدند. برای اندازه¬گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه¬ تحریک¬پذیری کریگ، هیتانن، مارکووا و بریوس (2006)، و مقیاس صمیمیت ای. جی. واکر و ال. تامپسون (1983)، استفاده شد. داده¬های جمع¬آوری شده براساس آزمون کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت¬های حل تعارض باعث کاهش تحریک¬پذیری و ارتقای صمیمیت در زنان متأهل دارای تعارض زناشویی شد(01/0 P <). براساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می¬شود برای کاهش تحریک¬پذیری و ارتقای صمیمیت زنان متأهل دارای تعارض زناشویی به استفاده از مهارت¬های حل تعارض مبتنی بر نظریه¬ گاتمن توجه شود