پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل و پیامدهای فرهنگی دروغگویی در جامعه با نگاهی به تعالیم اسلامی، در میان شهروندان تهرانی صورت پذیرفته است. چارچوب نظری پژوهش بر اساس نظریات مفسران اسلامی و معاصر ، نظریه های مبادله و نیاز تنظیم گردیده و به روش پیمایشی انجام شده است و جامعه آماری آن ، شهروندان تهرانی بوده اند که با استفاده از جدول لین تعداد384 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین و اطلاعات با ابزار پرسشنامه محقق ساخته و جمع آوری شده است. در پایان، داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل و در قالب جداول یک بعدی و دو بعدی و نمودار ارائه گردیدند. باتوجه به اینکه روش پژوهش توصیفی و تبیینی بوده است، در سطح توصیفی از آماره های میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد فراوانی و در سطح تبیینی از آزمون کای اسکوئر استفاده گردید.
بر اساس یافته های بدست آمده از این تحقیق ، مهمترین عوامل دروغگویی عبارتند از شرایط اجتماعی(9/44 درصد) ، پیشبرد امور(2/55 درصد)، نظارت ضعیف(69 درصد)، عوامل روانی(52%) ، رفتار والدین و معلمین (48درصد) وشرایط اقتصادی (55 درصد) ،جلب رضایت دیگران(2/46 درصد)، و مهمترین پیامدهای دروغگویی عبارتند از: کاهش برکت (43 درصد) ، کاهش اعتماد اجتماعی(8/43 درصد)، گمراهی فرد و جامعه(1/69 درصد)، کاهش حیثیت اجتماعی(1/74درصد) سنجش شده است.
نتایج این تحقیق نشان میدهد که انطباق زیادی بین فرهنگ دروغگویی در جامعه و تعالیم اسلامی وجود ندارد علیرغم تاکید زیادی که تعالیم اسلامی برعدم دروغگویی دارد و بر زشتی و ناپسندی این پدیده تاکید می ورزد، ولی همچنان درجامعه مطابق نتایج تحقیق میزانی از دروغگویی رواج دارد
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
