زمینه و هدف : هدف پژوهش حاضر اثربخشی الگوی خودتنظیمی بر احساس غربت و تحمل ناکامی دانشجویان دختر است.
روش بررسی: در این مداخله نیمه آزمایشی، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان غیر بومی جدید الورود (سال تحصیلی1396-1395) مقطع کارشناسی ساکن خوابگاه دانشگاه الزهرا(س) می باشد. برای انتخاب نمونه اولیه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد و برای 50 نفر دو پرسشنامه احساس غربت (HQ، آرچر و همکاران،1998) و تحمل ناکامی (هارینگتون،2005) اجرا گردید. از این تعداد، 26 نفر که دارای نمره بالا در احساس غربت و نمره پایین در تحمل ناکامی بودند، انتخاب شدند که با استفاده از روش تصادفی 13 نفر در گروه کنترل و 13 نفر در گروه آزمایش قرار گرفته اند که در مرحله اجرای مداخله، آزمودنی های گروه آزمایش به 8 نفر افت پیدا کردند و در نتیجه در تحلیل آماری داده ها در هر دو گروه همان 8 نفر ملاک قرار گرفت. گروه آزمایش 8 جلسه تحت مشاوره گروهی مبتنی بر الگوی خود نظم بخشی قرار گرفتند و در پایان هر دو گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس و مانکوا انجام شد .
نتیجه گیری: مطابق یافته های این مطالعه مشاوره گروهی مبتنی بر الگوی خود نظم بخشی توانسته است به طور کلی میزان تحمل ناکامی و احساس غربت را در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش (05/0) و کاهش(023/0) دهد، اگرچه در تمام خرده مقیاس ها معناداری یافت نشد