این تحقیق به منظور شناسایی عوامل فرهنگی سرشدگی اجتماعی در میان جوانان تهرانی و مقایسه آن با رویکرد اسلامی طراحی شد. از این رو جامعه آماری به جوانانی اختصاص داشت که از حدودی از سرشدگی اجتماعی برخوردار باشند. نمونه آماری نیز شامل حدود 40 نفر از جوانان شهر تهران بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند و با آنها مصاحبه کیفی بدون ساختار به عمل آمد. شیوه تجزیه و تحلیل داده ها به صورت مقولهبندی بود. یافتهها نشان دادند که پاسخگویان عوامل متعددی را به عنوان عوامل سرشدگی اجتماعی مطرح کردهاند. با این وجود تعمق و تامل در یافتهها نشان داده که میان آن چه توسط پاسخگویان ارائه شده و آن چه در تعالیم و رویکردهای اسلامی آمده، تفاوت های مهمی وجود دارد که اصلیترین آن، این است که رویکردهای غربی و خود نظریهپردازان، عوامل سرشدگی را خارجی و بیرونی معرفی کردهاند در حالی که رویکردهای اسلامی بر این باورند که اغلب عوامل سرشدگی، منشا درونی داشته و از این رو حل آنها بر عهده خود فرد می باشد
