پژوهش حاضر با هدف شناسایی راهبردهای حل تعارض زناشویی درشرایط قرنطینه خانگی ناشی از کرونا انجام شد. پژوهش حاضر به لحاظ روشی کیفی و از نظریه زمینه¬ای بهره گرفته است. جامعه مورد مطالعه، زوجین 25 تا 45 ساله بخش جنوب تهران در سال 1400 که ملاک های ورود به مطالعه را دارا بودند. با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 10 نفر از زنان متأهل انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه کدگذاری سه گانه باز، محوری و انتخابی انجام شد. نتایج نشان داد؛ شرایط علی ایجادکننده تعارض زناشوئی در دوران قرنطینه خانگی عبارت بودند از؛ حضور زیاد همسر و خانواده کنار هم، دخالت کردن همسر در کارهای شخصی خانم و منزل، عدم توجه و احترام به خواستههای همسر، و عدم رعایت پروتکلهای بهداشتی. مهم ترین زمینه های تعارض زناشوئی در دوران قرنطینه عبارت بودند از؛ دخالت همسر و خانواده همسر، عدم درک همسر و خانوادهها، استرس و عدم صبوری همسر و بد بودن شرایط اقتصادی. عوامل مداخله گر عبرت بودند از؛ وجود مشکلات اقتصادی و معیشتی، اختلاف بر سر رفت و آمد، دخالت همسر و خانواده همسر، اختلاف و بی نظمی باحضور همسر در منزل، کم تحمل بودن همسر، عدم وجود نظر موافق با همسر، و اختلاف بر سر رفع نیاز همسر. پیامدها نیز عبرت بودند از؛ ایجاد آشفتگی و استرس در بچهها، به و جود آمدن کدورت و کاهش صمیمیت، یادآوری خاطرات تلخ و بد گذشته، ایجاد بی احترام در خانواده. در نهایت راهبردهای مورد استفاده برای حل تعارضات نیز عبارت بودند از؛ سکوت به هنگام عصبانیت و جر و بحث، حرف زدن بعد از آرام شدن، سازگاری و دعوت همسر به آرامش و سکوت، عصبی شدن همسر، ادامه بحث جهت دفاع از حق خود