سازگاری با خانواده همسر یک مولفه فرهنگی است و باورها و نظام اعتقادی افراد بر کیفیت آن اثر می-گذارد هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی الگوی سازگاری با خانواده همسر با رویکرد سهم گذاری مبتنی بر هستی شناسی اسلامی در رضایت زناشویی بود. پژوهش با استفاده از طرح تجربی تک آزمودنی با خط پایه چندگانه صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل زنان متاهل ساکن منطقه 5 تهران در سال 1400-1401 بود. تعداد نمونه پژوهش سه نفر از زنان متاهل بود که به صورت هدفمند با رعایت ملاک‌های ورود به پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (اولسون، 1998) بود. آزمودنی ها 11 جلسه تقریبا یک ساعته مداخله مبتنی بر رویکرد سهم گذاری اسلامی را دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از شاخص تغییر پایا، درصد بهبود و تحلیل نموداری استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که مداخله پژوهش بر رضایت زناشویی و خرده مقیاس های آن اثربخشی معناداری دارد. البته برای دو خرده مقیاس ازدواج و فرزندان و اوقات فراغت اگرچه از لحاظ آماری نتایج معنادار نبود، اما درصد بهبودی از لحاظ بالینی نتایج اثربخشی را نشان می¬داد. در مجموع نتایج بدست آمده نشان داد که بهره گیری از الگوی سازگاری با خانواده همسر مبتنی بر رویکرد سهم گذاری که متناسب با فرهنگ ایرانی تدارک دیده شده است، می¬تواند در قبال زوجینی که با مشکل عدم سازگاری از خانواده همسر و متعاقبا کاهش رضایت زناشویی سروکار دارند، توسط متخصصین و مشاورین خانواده بکار گرفته شود
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
