هدف پژوهش حاضر پیش بینی نقش نشانگرهای زیستی و شناختی در شاخصهای اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی است. روش این پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه کودکان 5-11 سال شهرتهران که در سال 1401 به تعداد187 نفر ازآنها به شیوه هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند بود. به منظور گردآوری اطلاعات از ابزارهای توالی یابی DNA و آزمون مقیاس درجه بندی کانرز (فرم والدین) و پرسشنامه کارکردهای اجرایی بریف (BRIEF) فرم والدین استفاده شد. در تجزیه و تحلیل دادهها از آمارههای توصیفی و استنباطی جهت تحلیل دادهها استفاه شد. یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که هیچ گونه همبستگی میان شاخصهای اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی بر مبنای نشانگرهای زیستی و شناختی مشاهده نشد. همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد، نقش عوامل محیطی در شکل گیری شاخصهای اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی در افراد تا حدودی بیش از عوامل ژنتیکی است. بدین معنا که محیط مناسب و غنی و رشد یافته در رفع و بهبود این اختلال و بهبود عملکردهای اجتماعی، تحصیلی و فرهنگی در جامعه نقش بسیار مهمی ایفا میکند. که این نتایج یافتههای نوینی را نسبت به پژوهشهای پیشین ارائه داد