یکی از مسائل مهم در ازدواج، سن مناسب برای این امر است. از دیدگاه فقهی، سن مشخصی برای نکاح تصریح نگردیده است لیکن شرایط خاصی برای انعقاد عقد نکاح قبل از سن بلوغ نظیر رعایت مصلحت طفل، ممنوعیت روابط زناشویی پیش از بلوغ و اعمال حق فسخ نسبت به عقد معین شده است. قائلین به بلوغ جنسی مسئله رشد را نیز مهم دانسته اند .با توجه به اهمیت موضوع در این پژوهش برآنیم تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و تطبیقی و با مطالعه کتب و مقالات متعدد، حداقل سن ازدواج و میزان انطباق قوانین داخلی با کنوانسیون حقوق کودک در این خصوص را مورد بررسی قرار دهیم. در مقررات فعلی حقوق ایران، ازدواج پیش از 13 سال برای دختران و 15 سال برای پسران نیازمند رعایت شرایط اذن ولی، رعایت مصلحت و اجازه دادگاه دانسته شده، لیکن ازدواج در هیچ سنی ممنوع اعلام نشده است. اغلب کشورها 18 سال را برای حداقل سن ازدواج تعیین کردهاند اما کشور ایران حداقل سنی را برای ازدواج تعرفه نکرده است .با بررسی و واکاوی مطالعات انجام شده در این زمینه به این نتیجه میرسیم کشورهایی که به صورت گستردهتری با پدیده کودک همسری مواجه هستند ویا حداقلی از سن را برای ازدواج تعرفه نکرده اند، میتوانند با تطبیق قوانین داخلی خود با دستورالعملهای موجود در اسناد، به استانداردهای بینالمللی در این زمینه نزدیکتر شوند و نرخ آمار کودک همسری را کاهش دهند