پژوهش حاضر تحت عنوان " نقش استفاده از فضای مجازی بر روابط عاطفی زوجین" در بین خانواده های تهرانی که از شبکه های اجتماعی مجازی استفاده می کنند، در نیمه نخست سال 1397، انجام گرفته است. چارچوب نظری تحقیق ملهم از نظریات گیدنز و باومن و ذیل سه رویکرد خوشبینانه، بدبینانه و واقع بینانه به تبیین مسأله پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش پیمایش و ابزار جمع آوری داده‌ها نیز پرسشنامه است، که بدین منظور از پرسشنامه استاندارد استفان ووندن بروک و هانس برتمن (1995) استفاده شده است. پرسشنامه مذکور شامل پنج بُعد (صمیمیت، میزان توافق، میزان صادق بودن، علاقه و محبت داشتن به یکدیگر و میزان پایبندی به تعهدات) می باشد. اعتبار ابزار با روش صوری و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ محرز گردید. 384 نفر از کاربران شبکه مجازی تلگرام به صورت تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه به صورت آنلاین در اختیار آنها قرار گرفته است. نتایج نشان داد که میزان استفاده از فضای مجازی به طئر کلی نقشی در روابط عاطفی زوجین ندارد. اما با ابعاد میزان توافق رابطه معکوس و با صادق بودن رابطه مثبت دارد. همچنین استفاده از انواع شبکه های اجتماعی مجازی سبب افزایش رابطه عاطفی زوجین می گردد، و بر ابعاد میزان توافق و پایبندی به تعهدات نقش مثبت و بر بُعد علاقه و محبت نقش منفی دارد. تنوع در موضوع های دنبال شده در شبکه های اجتماعی مجازی سبب تقویت روابط عاطفی زوجین می گردد و بر ابعاد صمیمیت، میزان توافق و پایبندی به تعهدات نقش مثبت و بر بُعد علاقه و محبت نقش منفی دارد، اما این اثرگذاری در سطح ضعیفی می باشد
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
