هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کننده صفات در رابطه بین کنش‌های تاملی و تعارض والد فرزندی بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با طرح مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری، والدین دارای نوجوان دختر و پسر در بازه سنی 35 الی 50 سال منطقه 12 شهر تهران بودند. از بین افراد 35 تا 50 ساله‌ای که جامعه مورد هدف بودند 90 نفر به صورت داوطلبانه در دسترس پرسش نامه را تکمیل نمودند. در این پژوهش از ابزار پرسشنامه‌های پنج عاملی نئو مک کری و کاستا (1986)، تعارضات والد فرزندی موری اشتراوس (1990)، ظرفیت تاملی _فرم خودسنجی نوجوان فوناگی و همکاران (2016) جهت جمع آوری داده‌ها بهره گرفته شد. ملاک‌های ورود در این پژوهش نمره تعارض بین والد نوجوان متوسط به بالا، بازه سنی 12 تا 16 سال برای نوجوانان، داشتن نوجوان دختر یا پسر، سطح درآمد متوسط، سطح تحصیلات متوسط (دیپلم و لیسانس)، بازه سنی 35 الی 50 سال برای والدین بودند. بر اساس یافته‌های پژوهش، به دلیل عدم معنی داری ضریب رگرسیون نشان می‌دهد که ویژگی شخصیتی موافق بودن، انعطاف پذیری، برون گرایی، در رابطه بین کنش‌های تاملی و تعارض والد فرزندی اثر تعدیل کننده معناداری ندارد. در نتیجه اثر تعاملی کنش‌های تاملی با تعارض والد فرزندی در ترکیب با سطوح مختلف صفات (باوجدان بودن) 18 درصد اثربخشی و اثر تعاملی کنش‌های تاملی با تعارض والد فرزندی در ترکیب با سطوح مختلف صفات (نوروتیسم) 20 درصد اثربخشی از واریانس متغیر تعارض والد فرزندی را نشان می‌دهد که در این حالت به دلیل معنی‌دار بودن ضریب رگرسیون نشان می‌دهد که ویژگی شخصیتی باوجدان بودن و نوروتیسم در رابطه بین کنش‌های تاملی و تعارض والد فرزندی نقش تعدیل کننده دارد و با توجه به اینکه با وجدان بودن و نوروتیسم باعث می‌شوند کنش‌های تاملی در افراد افزایش پیدا کنند و افراد بتوانند از بیرون و درون به عملکرد خود نگاه کنند جهت تقویت کنش‌های تاملی تقویت عامل باوجدان بودن و نوروتیسم مهم می‌باشد
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو
