با توجه به افزایش جمعیت سالمندان جهان و بویژه کشور ما ایران، افزایش تقاضای سالمندان به مراقبت و اهمیت مراقبت از سالمندان روز به روز در حال افزایش است.در حال حاضر ما با دو سبک زندگی سنتی و مدرن در این عرصه مواجهیم که نهایتاً یکی ازبرون دادهای آن دو مسیر مراقبت در منزل یا مراقبت در خانه سالمندان است.در این پژوهش که با رهیافت کیفی انجام شده است، جمع-آوری داده¬ها از طریق مصاحبه¬های عمیق نیمه ساخت یافته با مراقبین خانوادگی، سالمندان و متخصصین امور سالمندان انجام شد و داده¬های حاصل از مصاحبه¬ها، از رهگذر روش نظریهپردازی دادهبنیاد تحلیل شدند. طبق مدل پارادایمی حاصل، خانواده ها بدنبال انگیزه های دینی، عاطفی، فرهنگی و باورهای شخصی و یا منافع اقتصادی، حفظ رفاه و آسایش سالمند و خود مراقبین، مراقبت از سالمند در منزل را به مراکز مراقبت سالمندان و یا پرستاران تمام وقت رسمی ترجیح می دهند. عوامل زمینه ای چون تعلق خاطر مکانی سالمند، حفظ استقلال و حریم خصوصی سالمند در خانه و شرایط خانه سالمندان، تاثیرگذار بوده و ارزش¬ها و هنجارهای خانوادگی و قومی، قضاوت دیگران، تربیت ، تغییرات ساختاری و سبک زندگی خانواده¬ها ،تعداد فرزندان، روابط خانوادگی، رسانه و خدمات نهادهای دولتی و مردمی از جمله شرایط مداخلهگر بر این مقوله شناسایی شدند. در این مدل پارادایمی اهم کنش و کنش¬های متقابل شامل: بکارگیری توانایی¬های بالقوه و بالفعل سالمند، نظر خواهی از سالمند، ورود متخصصین و کارشناسان سالمندان، تقسیم کار در مراقبت خانوادگی، جنسیت، ملاحظات اخلاقی ، برنامه ریزی و آموزش، اشاعه و انتقال فرهنگ مراقبت از سالمند توسط خانواده و جامعه هستند. مراقبت سالمند در منزل با پیامدهای مثبت و منفی همراه است. پیامدهای مثبت نظیر استحکام و تداوم خانواده و یکپارچگی جامعه، سلامت جسمی و روانی سالمندان، منافع اقتصادی و فرهنگی و جلوگیری از افزایش جمعیت ناتوان بوده و پیامدهای منفی مانند اختلافات مراقبین یا مشکلات شخصی مراقبین حین مراقبت، مشکلات مالی و نارضایتی سالمندان اغلب در پی عدم آگاهی و ضعف آموزشی خانواده ها و سالمندان و شناسایی شدند . با تغییر ساختار خانواده¬ها در طی سال¬های اخیر و ورود فرهنگ های جوامع دیگر به دنبال گسترش ارتباطات، اینترنت، رسانه و غیره فرهنگ زندگی ها در حال تغییر است که این مسئله بشدت بر نیازهای سالمندان و نحوه مراقبت از ایشان تاثیر خواهد داشت و جامعه امروزی نیازمند اشاعه فرهنگ ارزشی مراقبت از سالمند از طریق برنامه ریزی¬های دولتی و خانواده¬ها می باشد