بررسی ها و شیوههای فرزندپروری از سوی دانشمندان برجسته ای چون دایانا بامریند و دیگران نشان می دهد هیچ کدام از آنها با سبک فرزندپروری در اسلام تطبیق کامل نداشته و دارای کاستی هایی می باشند این تحقیق به بررسی سبک های فرزندپروری در فرایند تربیت اخلاقی کودکان خانواده های مذهبی می پردازد. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از روش پدیدار شناسی توصیفی انجام شد. جامعه مورد مطالعه والدین مذهبی دارای حداقل یک فرزند بودند که جمع آوری داده ها در مصاحبه دوازدهم به اشباع رسید برای استخراج دیدگاه های مبتنی بر تجربه از مصاحبه های عمیق استفاده شد. داده ها با روش هفت مرحله ای کلایزی تحلیل گردید. تحلیل تجارب مشارکت کنندگان منجر به شناسایی 7 مضمون اصلی شاخص سبک فرزندپروری شامل همخوانی، ایجاد ارزشمندسازی، فضای گفتگوی جهت دهنده هدفمند، فضای ارتباطی صمیمانه، پیوند های خانوادگی رشد دهنده، فضای انضباطی متعادل، پویایی های نگرشی تکوین بخش و 7 مضمون اصلی شاخص سبک فرندپروری ناکارآمد شامل عدم همخوانی، بی ارزش سازی، فضای گفتگوی ناکارآمد، فضای ارتباطی غیر صمیمانه، پیوند های آسیب زا، فضای انضباطی نامتعادل، پویایی های نگرشی بازدارنده گردید. با توجه به اهمیت تربیت اخلاقی، در ایجاد سبک فرزندپروری صحیح، پیشنهاد می شود با برنامه ریزی و آموزش صحیح برای خانواده ها و والدین در راستای تحقق این هدف کوشا باشیم