هنردرمانی به دلیل آسانی در برقراری ارتباط با کودکان و نوجوانان، افزایش صمیمیت و بیپرده گویی یک روش درمانی است که در آن مراجعان میتوانند از طریق آن اظهار وجود کنند تا با مسائل و نگرانی هایی که او را به محیط درمانی کشانده است راحتر کنار بیایند و درمانگر و مراجع با هم برای درک فرآیند هنری و محصول این فرآیند همکاری می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر پرخاشگری و خلاقیت بر دانش آموزان دوره دوم دبستان بود. پژوهش حاضرشبه آزمایشی وبا طرح پیش آزمون _پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کودکان سن 10 تا 12 سال مدرسه ابتدایی شهر تهران بود که براساس شرایط ورود پژوهش تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. پروتکل اجرای مداخله هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر روی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه، 45الی 60دقیقه و یک بار در هفته اعمال شد در حالی که گروه کنترل چنین آموزشی را دریافت نکردند. هر دو گروه به وسیله پرسشنامه پرخاشگری" باس و پری "(1992)و پرسشنامه خلاقیت "تورنس"(1372)در دو مرحله پیش آزمون _پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یا مانکوا انجام گرفت تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم ¬افزار آماری SPSS 27انجام گرفت. نتایج نشان دادند که هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر کاهش پرخاشگری و افزایش خلاقیت موثر بوده است اثربخشی مداخله بر دو متغیر خلاقیت و پرخاشگری تایید شد و مداخله هنردرمانی بر هردو متغیر خلاقیت و پرخاشگری اثربخش بود (05/0>p)