پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه¬ای شایستگی¬های هیجانی در رابطه بین جهت¬گیری دلبستگی و کیفیت رابطه زناشویی زنان متاهل انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل 25 تا 45 ساله ساکن شهر تهران در سال 1401 بودند که 250 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه نیمرخ شایستگی هیجانی (براسور و همکاران، 2013)، پرسشنامه سبک دلبستگی کولینز و رید (1990) و پرسشنامه کیفیت ادراک شده از ابعاد رابطه زناشویی (فلچر و همکاران، 2000) بود. روابط بین متغیرها با آزمون همبستگی پیرسون و مدل پژوهش با استفاده از تکنیک تحلیل مسیر به روش حداقل مجذورات جزئی (pls) از طریق نرم افزار (spss نسخه 27) و (smart pls نسخه 3) آزمون شدند. بر اساس یافته¬های پژوهش حاضر، نقش میانجی¬گری شایستگی¬های هیجانی در رابطه بین دو سبک دلبستگی ایمن و دلبستگی اجتنابی با کیفیت رابطه زناشویی تایید شد. آزمون تحلیل مسیر نشان داد که هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا با شایستگی¬های هیجانی رابطه مثبت و معنادار (05/0p<) دارد. همچنین جهت تاثیر شایستگی¬های هیجانی بر کیفیت رابطه زناشویی مثبت و معنادار (05/0p<) بود. نتایج یافته¬ها نشان داد تاثیر سبک دلبستگی اجتنابی بر کیفیت رابطه زناشویی تایید نشد (05/0