هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد برفشار روانی مادران دارای دختر نوجوان ناسازگار بود. این پژوهش از نوع تمام آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل مادران دانش آموزان دخترناسازگار دبیرستانهای دولتی دوره اول و دوم واقع در آموزش و پرورش منطقه 14 شهر تهران در سال تحصیلی 400-1399 بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی با استفاده از نمونه ای شامل 50 نفر دانش آموز دختر به همراه مادرانشان انتخاب گردیده که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (25 نفر) و گروه کنترل (25 نفر) گمارده شدند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد روی مادران گروه آزمایش به مدت 8 جلسه هفتگی 60 دقیقه ای اجرا شد و مادران حاضر در گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. همچنین دختران در هر دو گروه هیچ مداخله ای دریافت نکردند.. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ادراک شده کوهن که توسط مادران تکمیل و پرسشنامه سازگاری بل که توسط دختران تکمیل شد، استفاده گردید. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرم افزار 26.0.0.1 SPSS تحلیل شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود فشار روانی مادران (F = 29/9, p = 0/86 > 0/001) و همچنین کم شدن ناسازگاری در دختران موثر. (F = 207/56, p = 0/81 >0/001)نتایج حاصله نشان می دهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند با آموزش تکنیک های اساسی مانند ذهن آگاهی، کاهش اجتناب تجربه ای، تصریح ارزش ها، پذیرش و تمایل فشار روانی مادران را تعدیل کند و ناسازگاری را بهبود می بخشد