ارزشیابی فرایندی مداوم و جز جدانشدنی برنامههای آموزشی حضوری و مجازی، و حلقه اتصال همه عوامل یک برنامه آموزشی به حساب میآید. در این میان معلم به عنوان مهم ترین فرد برنامه ی آموزش، نقش به سزایی در کیفیت ارزشیابی دارد. لذا در این پژوهش برآن شدیم تا به واکاوی تجارب زیسته ی معلمان برای ارزشیابی به شیوه مجازی در دروس فارسی و ریاضی اول ابتدایی بپردازیم.این پژوهش از نوع کیفی و یک پژوهش کاربردی پدیدار شناختی می باشد و روش گردآوری داده¬های میدانی مصاحبه های نیمه ساختار یافته به روش گلوله برفی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل معلمان شاغل در منطقه 14 تهران بود. جهت نمونه برداری با استفاده از روش گلوله برفی به صورت حضوری با افراد مورد نظر به مصاحبه های نیمه ساختار یافته اقدام شد. پس از انجام 28 مصاحبه اشباع نظری حاصل شد. پس از تجزیه و تحلیل مصاحبه ها و کدگذاری آن ها، در حوزه ی الزامات ارزشیابی مجازی دروس ریاضی و فارسی دانش آموزان اول ابتدایی 16 مورد (که از مهم ترین آن ها : جو آموزشی آرام، ارتباطات صوتی و تصویری، بستر مناسب تکنولوژیک، آموزش معلمان، ارتباط با والدین بودند)، در حوزه نقاط ضعف 23 مورد (که از مهم ترین آنها حل مسائل توسط اولیا، عدم اعتقاد به ارزشیابی مجازی، زمان بر شدن فعالیت ها، افت کیفیت ارزشیابی، کم تجربگی معلمان بودند) و نقاط قوت 9 مورد (که از مهم ترین آنها کاهش استرس، ارتقای دانش معلمان، امکان یادگیری بهتر ، ارتقای سواد رسانه ای بودند) یافت شد، و در حوزه اقدامات لازم برای ارتقای کیفیت ارزشیابی مجازی 18 پیشنهاد (که از مهم ترین آنها پویایی محیط کلاس، استفاده از روش آموزش ترکیبی، روش های تدریس هماهنگ، بازخورد سریع، به روزرسانی دانش معلمان بودند) ارائه گردید که در ادامه راهکارهایی برای اجرایی شدن این عوامل ارائه شد